Ik durf het bijna niet te zeggen hoor, want het klinkt wel erg verwend, maar wat waren wij blij toen we Sydney achter ons lieten. Welicht had het miezerige weer daar ook mee te maken hoor, want zoals jullie al konden lezen en zien op de blog van Albert was onze vaar- en dierentuindag niet koud, maar wel nat. En die hoge luchtvochtigheid is funest voor Albert, maar ik ben er duidelijk ook niet meer aan gewend. Hij had dus pijn, ik had zere voeten en allebei werden we helemaal horendol van de drukte van de stad. We zijn mensen die graag ramen en deuren open hebben, maar met de hele nacht sirenes en voorbijrazende auto´s leer je dat wel af. Van mij ook geen verslag meer van die laatste dag Sydney en alle foto´s staan in het fotoverslag.
Donderdagmorgen dus weer op pad, richting rust. Het duurde lang hoor, toch zeker zo´n twee uur voor we de echte drukte van de stad en de voorsteden achter ons konden laten. Veel verkeer op de wegen en veel bedrijvigheid. Wij besloten om niet de snelweg A1, de Princess Highway, te volgen, maar vanaf Wollongong de Grand Pacific Drive te rijden. Deze route leidt langs de mooie ruige kust en langs leuke kleine dorpjes aan zee. Het is zeker de moeite waard, maar de miezer en de grijze wolkenluchten nodigden niet uit tot het maken van foto´s. We dronken koffie met een ham-kaascroissant als ontbijt onderweg en kwamen tegen lunchtijd aan op onze bestemming Mollymook.
Een lief, slaperig dorpje aan de kust, dat vooral lijkt te bestaan uit appartementenhotels. Dat slaperige vonden wij best, we aten wat in het beachcafé en checkten toen in bij Mollymook Surfbeach Motel. We werden van harte welkom geheten en kregen van de eigenaar zeer uitgebreid uitleg over de omgeving en vooral onze route voor morgen. Pebbly Beach, daar moeten we heen, zegt hij, want dat is de enige plek in Australië waar de kangaroes op het strand komen en zelfs de zee ingaan. En ze zitten er echt altijd, zegt hij. Het komt me bekend voor en ik lees er het blog van Peet nog eens op na en ja, hij was er ook en hij heeft ze gezien, heel mak, aaibaar en al.
Met die info in het achterhoofd betreden wij onze zeer ruime kamer op de eerste verdieping, compleet met aparte slaapkamer en doen we eerst waar we het meeste behoefte aan hebben: slapen! Het weer en de stad hebben ons uitgeput en we zijn toe aan rust, veel rust. Het is al bijna zeven uur als we toch nog even erop uit gaan om te eten. Volgens de hoteleigenaar is de golfclub de place to be, dus zijn we niet verbaasd als blijkt dat daar het hele dorp dus zit. Ze spelen bingo om grote stukken vlees, een vriesvitrine vol en in een apart gedeelte van de zaal is een bistro. Wij mogen er ook in, maar niet voordat we op vertoon van ons rijbewijs een tijdelijk lidmaatschap krijgen. Ons prima hoor, als we maar eten. Albert krijgt de grootste schnitzel ooit en krijgt hem niet op. De mijne is kleiner en ik lust nog wel een toetje. Als Albert hoort dat er Dutch Apple Pie is, zwicht hij ook. Was echt lekker!
Zoals altijd is mijn nacht onrustig, ´s middags slapen is niet zo´n best idee voor mij, maar soms moet het gewoon. We worden om vijf uur wakker van de wekker die onze voorganger waarschijnlijk gezet heeft en draaien ons nog een keer om. Uiteindelijk rijden we toch al rond acht uur weg, op naar Pebbly Beach. Jullie snappen het vast al he? Het was een prachtig strand in een mooie baai, we betaalden 7 dollar om erop te mogen, hebben er zeker drie kwartier rond gehangen, maar geen kangoeroe. Niet ééntje! En ja, ze zijn er wel hoor, er hupsten er drie voor onze auto weg op het gravelpad er naar toe. Maar op het strand waren alleen vogels, waarvan één erg agressief werd naar mij toe. Ik had waarschijnlijk te dicht bij zijn nest gelopen of zo, want hij bleef maar op me afvliegen. Ik weerde hem af met mijn slippers, maar steeds weer dook hij op me af. Eng beest, brrr … Uiteindelijk gaf hij het op toen ik een slipper naar hem toe gooide en op de grond dook om die weer op te rapen.
Tijd om maar weer te vertrekken, zonder de kangoeroes. De rest van het advies was echter super. De beste man had ons kaarten van het gebied meegegeven en daarop toeristische routes aangegeven die we konden rijden op weg naar Merimbula. Het weer werkte vandaag helemaal mee en we zagen prachtige baaien, onwijs blauw water in de zee, hoge witte golven en onderweg heel veel meren met mooie boten erop. Het stuk wat hij saai farmland noemde, vonden wij geweldig. Glooiend, groen landschap met mooie boerderijen en huizen, overal koeien badend in lekkere waterpoelen en veel mooie paarden. Wat wil je boerenhart nog meer? Die melktruck hebben we gezien Cor, maar we waren te laat voor een foto. We zijn je nog niet vergeten!
We ontbeten in een leuke bakery onderweg, waar ik via Messenger nog even bijkletste met mijn vriendin Elisabeth die ook onze post doet nu we weg zijn. Er was een brief van het bevolkingsonderzoek waar Albert pas aan mee deed (darmkanker) en ik vroeg of ze hem wilde openen. Alles goed, fijn om te horen! Onderweg valt het ons op hoeveel nationale parken er zijn en ook dat je echt overal naar het toilet kan. Er zijn veel openbare toiletten gewoon langs de route. De dorpjes komen steeds meer in kerstsfeer, al voelt at heel raar zo in de zomer voor ons.
We kwamen hier rond half twee aan. Merimbula blijkt een druk, toeristisch dorp met een fantastische haven en een gezellige winkelstraat. Het ziet er erg leuk uit. We kunnen nog niet inchecken en er is ook niemand, dus rijden we even richting het strand. Mooi hoor!
Om twee uur zijn we terug en maken we kennis met Clint, de beheerder van Albacore Apartmens. We hadden een studio geboekt voor drie nachten, maar uit de omschrijving op de site blijkt, dat die allemaal op de begane grond liggen. En dat zijn nou net de plekken zonder uitzicht, omdat ze achter de struiken verborgen liggen. We besluiten een upgrade te vragen als dat niet te duur is, maar op de site zie ik al wel dat alles is uitverkocht dit weekend. Maar wat blijkt? We hadden de upgrade al gekregen zonder te vragen en het is een enorme upgrade. We zitten op de vijfde verdieping in het appartement op de hoek met het mooiste uitzicht op de haven en met twee slaapkamers én twee badkamers. Luxe ten top en we kijken over de hele haven heen. Er staat een loei van een flatscreen, de keuken is groter dan thuis en er is een spa bad en een aparte douche in de andere badkamer. En natuurlijk een vaatwasser, wasmachine én droger. Love it!
Al snel hebben we visite, onze huispapagaai meldt zich en is duidelijk een beetje pissig dat ik wel foto´s van hem maak, maar dat hij niks krijgt. Albert geeft hem een stukje chocola, maar dat moet hij niet. We brengen onze spullen op zijn plek en gaan dan naar Woolworths om boodschappen te doen. We hebben zin om weer een paar dagen lekker zelf aan te tutten en zeker om vanavond eens simpel eten te koken. We kijken weer onze ogen uit naar het grote assortiment vers en goed eten en kopen dingen als melk, sla, tomaatjes, fruit, aardbeien, yoghurt en nog meer. Terug in de parkeergarage onder ons appartement haal ik de bagagetrolley uit de hal en zo hoeven we maar één keer te lopen met alle boodschappen en nog wat spullen uit de auto. Ideaal.
De papagaai is weer zo terug en heeft zijn maatje meegenomen. Ik loop naar buiten met een paar kersen en dat is meer naar hun smaak. Die zijn we voorlopig nog niet kwijt. De meeuw komt de tafel later opruimen. Wordt niet buiten eten hier, denk ik.
Ondertussen draait de tweede was en staat de droger aan met de eerste. We hebben gebakken aardappeltjes op met gehakt, want Albert snakt al dagen naar een bal gehakt en een heerlijke salade. Albert heeft nog steeds pijn, die heeft een klap gehad, maar komt hier vast weer bij. Nu hebben we tot het eind van de reis steeds plekken voor drie dagen, de handrem staat erop en dat is goed. Ik denk wel dat we nog een klein ijsje lusten als toetje ….
DOWN UNDER 2014 
Pingback: Langs de Grote Oceaan toeren | DOWN UNDER 2014
Mooie stek hebben jullie daar! Fijn om weer wat op adem te komen! Ga zo op mijn gemakje jullie foto’s kijken!
Mooi daar, fijn dat jullie het nu even rustiger hebben. Geniet ervan.
Gr Rianne vd Westen
Het ziet er weer perfect uit. Even een pas op de plaats en geniet
Mooie foto’s ziet er prachtig uit
nooit geweten dat je een wasdoger ook op zijn kop kan hangen….mooie foto,s weer..dank jullie wel x
Dat was een heeeeeeeele grote schnitzel haha, ik weet nu al dat Cees jaloers is😛
Wat een schitterend appartement hebben jullie daar! En na dit verhaal weet ik gelijk dat ik de grote steden ook achter me laat 😉 Ik moest wel heel erg lachen om jou met je slipper naar die vogel. Zag het voor me. Lekker als je een paar wasjes kan draaien en weer schoon mee nemen in de koffer. Dat voelt vast heel luxe. Zo leuk om jullie te volgen XXX
Prachtig appartement; mooie plek om lekker te genieten en rustig aan te doen! Veel plezier !
Prachtig appartement en een mooi uitzicht. Papagaaien, het is weer eens wat anders dan de mussen en de kraaien die wij gewent zijn. Kreeg vrijdag een telefoontje van mijn nichtje Marijke uit Adelaide. Ze volgt jullie ook en geniet ontzettend van je verhalen. Ook vindt ze het zo jammer jullie niet ontmoet te hebben in het Hotel daar. Ze had er geen tijd voor en nu spijt…….. Fred wilde ook nog komen maar niet gelukt. Waarom niet ben ik vergeten!
Hoop dat Albert snel weer de oude is daar ondersteboven! Hier veel regen gehad maar vandaag zon terwijl er bakken regen voorspelt waren! Goede reis verder en ja, het gaat nu snel. Hoe is het met de blaren?
Leuk dat Marijke ons ook volgt! De afstanden zijn hier enorm en wij vermaken ons prima joh 👍
Heel mooi verhaal met prachtige foto’s , die papegaai zomaar op het tafeltje is mooi, en wat een mooi appartement hebben jullie met alle luxe erom heen, nou dat is dan extra rusten ,komt het allemaal weer goed…..geniet ervan…..
Heel mooi verhaal met prachtige foto’s , die papegaaien zomaar op het tafeltje is mooi, en wat een mooi appartement hebben jullie met alle luxe erom heen, nou dat is dan extra rusten ,komt het allemaal weer goed…..geniet ervan…..