DOWN UNDER 2014

Dan zit je samen weer uren in een vliegtuig en praat je over wat achter je ligt. Aan alles komt een eind. Een waarheid als een koe, maar toch is het raar om iets af te sluiten waar je acht maanden lang zo naar uitgekeken hebt. Australië, al sinds Peet daar in 2009 heen ging als knulletje van 19 en terugkwam als een kerel, speelt het in ons achterhoofd om daar toch eens te gaan kijken. De lange vliegreis was vooral voor mij, Monique, een drempel en laten we eerlijk zijn: het waren niet de meest onbewogen jaren, zo tussen zijn terugkeer in maart 2010 en nu. We verkochten ons huis in Beesd, gingen in Spanje wonen, de kinderen vonden hun eigen weg, mijn moeder overleed, er kwamen nieuwe ´vlammen´ in de familie en zelfs nog een kleindochter en wij zijn een paar jaar bezig geweest met het ontdekken van ons prachtige nieuwe woonland en met alle visite die we daar graag in mee lieten delen. En in Spanje zelf bouwden we een nieuw leven op, met nieuwe vrienden en kennissen.

En toen ineens, na het zoveelste rondje USA in de prullenbak te hebben gegooid, hakten we de knoop door. We hadden zin om weer eens echt samen op tour te gaan, want ook in 2009 en 2010 gingen we met vrienden door Amerika en het werd tijd voor weer wat nieuws. Lange autoritten, leven tussen de locals, nieuwe dingen ontdekken, graag wildlife zien, het kriebelde aan alle kanten.

De eerste zorg was een goede ziektekostenverzekering, want door allerlei gewijzigde regelgeving zijn wij als pensionistas zowel in Spanje als in Nederland verzekerd voor ziektenkosten en op basis daarvan komen we met onze EHIC-kaart overal in Europa aan de bak, maar buiten Europa bestaat er geen enkele dekking. En geen reisverzekeraar die je in Nederland wil verzekeren zonder basisdekking en in Spanje doen ze dat wel, maar zijn de verzekerde bedragen erg laag én is er altijd uitsluiting van bestaande aandoeningen en de gevolgen daarvan. Na veel bel- en uitzoekwerk vond ik Europesure, een Engelse club die dit alles wel bood en zonder uitzondering voor bestaande aandoeningen als er de laatste twee jaar alleen routinematig artsenbezoek was geweest. Toen dat geregeld was konden we op reis. Maar eerlijk?? Ik ben superblij dat we niet hebben hoeven testen of het écht goed geregeld was en er gaan mazen in de polisvoorwaarden zaten. Erger dan een potje tijgerbalsem en wat oogdruppels is de schade niet geworden. Oef… !!!

Dan de vluchten. Business Class, anders gaan we niet, onze lijven trekken zo´n lange vlucht in economy echt niet. En de opties waren British Airways, wat direct afvalt na de mindere ervaringen in 2010, toen goedkoop duurkoop bleek. Krappe varkenshokken in BC en met busjes heel Heathrow over gesjouwd worden. Emirates was met twee overstappen een paar honderd euro goedkoper dan Qatar. Maar één overstap is erg fijn en Qatar plaatst zes stoelen breed in dezelfde ruimte als waar Emirates er zeven kwijt kan. Dus zitten we nu in een Qatar Airways Boeing 777 en durven we te zeggen dat het de beste vliegerervaring ooit is. Brede stoelen, enorme ruimte om ons heen, de mooiste stewardessen, heerlijk eten en drinken en zelfs pyama´s en dekbedjes op de nachtvluchten. En Doha International Airport is echt heel bijzonder!

We wisten al meteen dat er verder niet gevlogen zou worden. We hebben ons verdiept in wat en waar in Australië en eigenlijk is Melbourne als start- en eindplaats gekozen op basis van de vluchten van Qatar en omdat het mooi aansloot bij wat we aan ervaringen van Peet hadden gehoord. Voorbeeldreizen van reisbureaus gaven ons ideeën voor de route, maar we zagen ook dat er veel binnenlandse vluchten gedaan worden om meer van het land te zien. Voor ons een no-go: we houden niet van steeds weer inpakken, koffers op gewicht houden, opletten met wat je koopt en meeneemt en al helemaal niet van op vliegvelden hangen en wachten. Dus bleef er één vraag over: auto of camper?

Na acht camperreizen in het grote Amerika, leek het voor de hand liggend om dat weer te doen. Maar … Australië kent de grote autobussen op wielen niet in de verhuur en de grootsten die we konden vinden hadden bedjes van 1.35 breed of zo of je moet elke nacht met een trapje naar boven en dan in een gat van 60 centimeter hoog gaan slapen. Nou vonden wij kamperen wel leuk, maar dan met een grote L van luxe. En we zijn ook niet vies van een lekker stukje onverharde wegen rijden, de bush in en eigenlijk huurden we in Amerika steeds vaker auto´s bij om op plekken te komen waar de camper niet handig was. Dus gingen we voor een huurauto, wel een dikke 4×4 en voor afwisselend hotels en vakantiehuisjes. Auto nr. 1 was stoer, met zijn skippyrek voorop, maar we misten toch wel een stuk luxe en comfort en eigenlijk hadden we hem gewoon vanaf dag 1 niet moeten accepteren, maar wij zijn altijd van die softies die niet op hun poot gaan staan. Gelukkig, achteraf dan, begaf de stuurbekrachtiging het na een dag of 10, echt lekker was die toch niet op zijn stuur en in Adelaide kregen we zonder morren of vragen een mooie Pajero mee die wel aan alle wensen voldeed.

Viel het mee? Ja en nee. Ja, je komt overal met de auto, we hebben heerlijk getoerd, ook op wegen waar Europcar ons misschien liever niet op had gezien, maar ook dat is goed afgelopen. Het toilet aan boord van de camper niet gemist, ook dat is goed geregeld Down Under en je rijdt veel makkelijker nog even ergens heen. Ook de scenic drives die we gedaan hebben, waren geweldig en grotendeels over gravel roads. Een dikke plus dus voor de auto! Wat tegenviel was het links rijden en niet omdat je steeds de fout ingaat, dat duurt maar een paar dagen, maar omdat Alberts lichaam dus links de problemen heeft en we nooit bedacht hadden dat dat in een auto met het stuur rechts erg zou opspelen. Dat was een tegenvaller waar we nooit aan gedacht hebben vooraf.

De accomodaties waren – op een uitzondering na – geweldig. Mooie hotels in Melbourne, Adelaide, Wagga Wagga en Sydney, super studio´s in Apollo Bay, Port Augusta en ook wel in Metung en complete vakantiehuizen met alles erop en eraan op Kangaroo Island, in Mildura, de mooiste in Merimbula en last but not least in Beechworth. Wat tegenviel was de er eenvoudige cabin (maar ok, de villa´s daar vonden we te duur) in Flinders Ranges, waarbij met name het restaurant veel te chique en te duur was voor een natuurpark en het goedkope motel met goede reviews (maar niet van ons!) in Broken Hill. Albert kreeg de kriebels van een erg truttige B & B in Middleton, waar ik een koude douche had en dan resten nog Stawell en Mollymook, gewoon niet luxe, maar waar voor zijn geld.

Waar waren we? In vogelvlucht … De Great Ocean Road was prachtig, stoere zee, onwijs mooi blauw water, witte golven, koala gespot, heel veel mooie kleureige vogels gezien. mooi regenwoud op de Otway Trail en natuurlijk veel geluk met prachtig weer bij de beroemde Twaalf Apostelen. Apollo Bay was toeristisch, maar leuk. De Grampians vielen ons zwaar tegen, maar ja, wij hebben dezelfde soort natuur in Spanje en zagen geen wild op een mierenengel na. Met heel veel verwachting dus naar Kangaroo Island, maar ook daar, onwijs veel kilometers maken om wat te zien, genoten van de zeeleeuwen, een supermiddag gehad met de lunch bij de vuurtoren, maar echt maar weinig kangaroos gezien. Duur uitstapje, mede door de kosten voor de veerboot heen en terug, maar wel een fijn huis met leuke mensen waar wij eten en die bij ons kwamen eten.

Via Adelaide, gezellig gewinkeld, heerlijk hotel en Port Augusta, super studio, vreselijk slecht gegeten, naar Flinders Ranges. Ondanks de eerder genoemde accomodatie het hoogtepunt van de reis. Zoveel wild gezien, samen begonnen op de trails door het park waar een joey, een jonge roo, flink keffend op de foto ging en toen in de buidel gestopt werd en weg waren ze. Een dag met MIchelle van Willow Springs door het park, met super uitleg, veel gelachen, veel geleerd en heerlijk gegeten in het Prairie Hotel en de volgende dat de Sky Trek. Echt het toppunt: 80 kilometer track over hun eigen bedrijf met Michelle´s vader Brandon. Onvergetelijk! Kangoeroes en emoes, honderden.

Toen Broken Hill, door de outback over eindeloze wegen met geweldige mooie luchten en natuurlijk een bezoek aan de Flying Doctors. Nog meer outback naar Mildura, het midden van de reis, even lekker relaxen, bootje varen en niet te veel doen in een leuk stadje. De Blue Mountains hebben we uit het programma gehaald vanwege gevaar voor bosbranden en omdat we merkten dat het drukke programma zijn tol begon te eisen, met name voor Albert. Het weer sloeg om, de temperaturen zakten onder de 25 graden en het werd er vochtig. We reden dus ons laatste stuk outback naar Wagga Wagga, waar we ons scheel kochten aan alweer shirts voor Albert en jurken voor mij. Goedkoop, mooie kwaliteit en heerlijke dun om te dragen. Koffertje extra mee, kan best.

In Sydney onmoetten we Laura, ons buurmeisje en haar vriendin Maria José, heerlijke avond Spaanse gezelligheid en gingen we onder andere op de Sky Tower. Twee dagen stad was leuk, vier teveel en te druk. Via Mollymook en de prachtige Sapphire Coast naar Merimbula waar we genoten van een super upgrade en uitzicht op de haven. Prachtige tochten gemaakt daar. Van daar naar Metung, waar we gingen varen bij mooi weer op de meren van Gippsland en een dag snertweer hadden. De rit naar Beechworth over de Great Alpine Road was prachtig, maar ook wat eng door de mist en het weer bleef kwakkelen daar. Overdag zon en best lekker, maar ´s avonds flinke buien. Tot slot Melbourne, wat ons als stad niet echt kon bekoren, maar het Highpoint winkelcentrum de tweede dag was een mooie afsluiter.

Goedkoop is het niet hoor, dat mooie land. De brandstof zal rond de prijs van onze Spaanse diesel hebben gezeten en we hebben in totaal zo´n 7000 kilometer gereden in 37 huurdagen. Dan zeggen mensen nog dat dat heel veel is, maar als vorig jaar reden we in krap twee weken 6000 kilometer tijdens een vakantie in en naar Nederland. Alles is relatief he? Eten en vooral drinken, zelfs een glaasje cola, zit minimaal op Nederlands prijsniveau en we hebben een paar keer erg lekker gegeten, maar ook een heleboel keren maar zo zo of helemaal niet lekker. Erg wisselend dus, waarbij opviel dat de Chinees meestal erg lekker was. En ontbijtjes, brekkie, dat kunnen ze ook hoor, leuke tentjes gehad met heerlijk eten. Het bistrosysteem, bestellen, betalen en aan tafel bezorgd krijgen was wennen, maar wel handig eigenlijk. Je kan zo weglopen. Maar als je dan nog een toetje of koffie wil, mmm, snappen ze niet zo. We waarderen onze Spaanse restaurants weer heel erg nu.

Australië? Een heerlijk land om te reizen. Alles is perfect georganiseerd, wij hebben werkelijk nergens tegenslag gehad door verkeerde afspraken of ons geërgerd aan slordigheden of andere onvolkomendheden. De mensen zijn lief, hulpvaardig, ontspannen, gezellig en altijd tot een praatje bereid. We hebben regelmatig verzucht dat belangstelling leuk is, maar dat het toch erg veel tijd kost steeds, vooral onder het eten. Gezelligheid, dat kennen ze er. Leuke kleine winkeltjes, charmante bakkerijtjes waar je terecht kan voor ´brekkie´ of lunch en de middenstand kan er nog gewoon bestaan. Prachtige stadjes, mooie nostalgische gebouwen, kortom: sfeer!

Zes weken en behalve die auto hebben we geen tegenslag gehad. Alles klopte, alle boekingen, alle plannen, alle routes, alle afspraken. We hebben de reis van ons leven gehad, zegt Albert. Tja, vind ik ook, maar die in Amerika waren ook gaaf hoor, ik weet echt niet welke de mooiste was. Maar ik had het voor geen goud willen missen, het was geweldig. En ja, ik denk wel eenmalig, we hebben gemerkt dat Alberts lichaam zowel het nattere weer als het links rijden niet echt fijn heeft gevonden, we hebben het gezien, al was het maar een mini-mini-stukje van het immense land en we zullen altijd met veel warmte terugdenken aan deze fantastiche reis. Enne …. outback is meer ons ding dan welke stad ook 🙂

Bedankt allemaal voor jullie leuke, warme, gezellige reacties. Dat maakt zo´n reis nog eens extra leuk!